Kostas Tournas

Aperanta Horafia i.e Endless Fields

Κώστας Τουρνάς

Απέραντα Χωράφια

Released by Polydor , 1972 Greece

"Endless Fields" is a landmark album of Greek rock scene. The music and lyrics are by Kostas Tournas. The progressive-psychedelic album that he recorded he combined a symphony orchestra with rock band Ruth, something unique and pioneering in particular on dictatorship.

The experimental mixing disparate musical elements and traditions that attempted Kostas Tournas was preceded by three years of a similar effort of the legendary British band Queen who wrote and composed the song, a rock opera style, Bohemian Rhapsody mixing classical elements of opera and modern rock. The rock opera Tommy of The Who in 1969, despite its name, is not mixed it classic and modern musical elements in its composition than simply packing modern rock to classical opera structure.

Τα «Απέραντα Χωράφια» είναι ένας δίσκος ορόσημο του ελληνικού ροκ.

Η μουσική και οι στίχοι είναι του Κώστα Τουρνά.Αυτό το προοδευτικό-ψυχεδελικό άλμπουμ το ηχογράφησε ο Κώστας Τουρνάς συνδυάζοντας μια συμφωνική ορχήστρα με το ροκ γκρουπ Ρουθ, κάτι μοναδικό και πρωτοποριακό για την εποχή και δη επί δικτατορίας.

Η πειραματική μίξη ανομοιογενών μουσικών στοιχείων και παραδόσεων που αποπειράθηκε ο Τουρνάς προηγήθηκε κατά τρία χρόνια μίας ανάλογης προσπάθειας του θρυλικού Αγγλικού γκρούπ Queen που έγραψαν και συνέθεσαν το τραγούδι, σε στυλ όπερας ροκ,Bohemian Rhapsody αναμιγνύοντας στοιχεία κλασικής όπερας και μοντέρνου ροκ. Η ροκ όπερα Tommy των The Who το 1969, παρά την ονομασία της, δεν ανέμιξε κλασικά και μοντέρνα στοιχεία μουσικής στη σύνθεσή της παρά απλώς πακετάρισε μοντέρνο ροκ σε κλασική δομή όπερας.

Lyrics

Τούτον τον κόσμο μικρός τον ενόμιζα αλλιώς,
τούτον τον κόσμο μικρός τον φαντάστηκα αλλιώς.
Και συ που στο στόμα φέρνεις το τσιγάρο μ’ ηδονή
κάπως έτσι έχεις ζήσει μιαν ολόκληρη ζωή.
Και νομίζεις πως θ’ αλλάξει αν μ’ αυτήν συμβιβαστείς
ψευδαισθήσεις όμως θά ‘χεις, ψευδαισθήσεις θα γευτείς.
Γιατί αν έβλεπες για λίγο τι συμβαίνει γύρω μου,
θα πνιγόσουν απ’ το άγχος που γεννιέται μέσα μου.
Γέρος είμαι από τώρα που ‘μαι 23 χρονών
και συ ανάβεις άλλο ένα εις υγείαν των κουτών.

Κάτω ‘κει στ’ απέραντα, στ’ Απέραντα Χωράφια
που με τ’ άλογα έτρεχα σαν ήμουνα μικρός,
παραπίσω τράβαγα πακέτο τα όνειρά μου
κι απο τότε ήθελα να γίνω γεωργός.
Άσπρες Χαίτες ήταν στον αέρα τα μαλλιά μου,
σαν άγρια εφύσαγε ο αέρας ο καυτός
κι είχα όλη εκείνη τη χαρά μου στην καρδιά μου
που τον κόσμο αλλιώς τον φανταζόμουνα μικρός.

Κάτω ‘κει στ’ απέραντα, στ’ Απέραντα Χωράφια
στη σκέψη μου θρονιάστηκες και έγινες κυρά.
Το δέρμα σου αγάπησα και την πνοή σου ακόμα
την ένοιωθα σαν ξάπλωνα στου ονείρου τη σκιά.
Τώρα όταν σε σκέφτομαι, της φαντασίας απάτη,
ξέρω πως δεν απέχεις, μα θα σε βρω εδώ κοντά.
Γιατί είδα κείνα που’ μελλε το στόμα να στεγνώσουν,
ένοιωσα αυτά που κάναν την καρδιά μου ν’ αρρυθμεί.

Μια κιθάρα μίλησε στα δώδεκά μου χρόνια
και είπε αλήθειες που τις κρύβουν πάμψηλα βουνά.
Κέρδισα απ’ τον ήχο της μια καθαρή εικόνα,
εικόνα που ζωγράφοι δεν ζωγράφισαν ποτέ.
Στο τραγούδι μου τυχαία βρήκα ό,τι βρήκαν
στις εννιά θρησκείες οι προφήτες οι εννιά.
Κι από τότε που ‘νοιωσα της μουσικής τη γλώσσα,
διαρκώς μιλώ με τούτη, τη δική μου τη γενιά.

Μέρες με γκρίζο ουρανό και με κρύο, χωρίς ύπνο πολύ,
απόφαση σκούρα, μια κενότητα πλήρης με τάραξε εκεί
για να φύγω... για να φύγω...

Θυμάμαι όταν το φορτηγό τα πράγματά μου πήρε,
τις σκέψεις τις ρομαντικές εφόρτωνα μαζί.
Χωρίς να ξέρω πως αυτοί που πόλεις δυναστεύουν
θα τις πληγώσουν με το πιο μεγάλο τους καρφί.
Και έφτασα εδώ μ’ απέραντη αγάπη για τον κόσμο,
απέραντη σαν τα χωράφια που έζησα μικρός.
Μα κάθε μέρα που περνά, όσο την έχω ανάγκη,
τόσο μακριά με διώχνει και μαντήλι μου κουνά.
Αγάπη.... αγάπη....

Αργότερα, σε αίθουσες φτιαγμένες μόνο για χορό
ευρέθηκα να παίζω.
Με μια κιθάρα απ’ τις φτηνές και ρεπερτόριο διεθνές,
εμένα να προδίδω.
Μάγκες, προστάτες κι αδερφές στις παλιωμένες μου χορδές
το άχτι τους να βγάζουν,
Κι ο εφιάλτης μου ζεστός μ’ ακολουθεί σαν κυνηγός
μαζί του για να ζήσω.

Μάθημα που διδάχτηκα δε θέλησα να δώσω
κι έτσι ο εαυτός μου θά ‘ναι πάντα ανοιχτός.
Και η ψυχή μου απέραντο χωράφι και μεγάλο
που σπέρνει ο καθένας και μου παίρνει τον καρπό.

Όταν στρατιώτη με πήραν, μου μάθαν να ζω μοναχός.
Και με ασκήσεις σε λόφους μου δείξαν πώς νά ‘μαι σκληρός,
να αντέχω...

Αντέχω στην πείνα και ζω με τη δίψα, αντέχω παντού.
Η σκέψη μου όμως την ψυχή μου πληγώνει, με έλκος διαρκές την πεθαίνει,
την πεθαίνει...

Πόσες φορές πριν φτάσω εδώ δεν κάθισα να γράψω
λέξεις που, μα την πίστη μου, θ’ αλλάζαν το μυαλό.
Και τότε κάποιος έξυπνος του Τύπου και των Μέσων
μού ‘λεγε «αυτό είναι ποίηση, δεν είν’ εμπορικό».

Σε κείνα τα Απέραντα Χωράφια αν είχε ζήσει,
αν τα’ χε δει έστω για λίγο ο έξυπνος αυτός,
θα ‘ξερε πως η ποίηση που δίνει εκεί η φύση
είναι κι ο μεγαλύτερος εμπορικός καρπός.

Βάρη που λυγίζουνε και γιγάντων πόδια δεν τα θέλω εγώ.
Άγχη κι αγωνίες, ψέματα, εικασίες, μακριά από ‘δώ.
Τούτον τον κόσμο μικρός τον ενόμιζα αλλιώς,
τούτον τον κόσμο μικρός τον φαντάστηκα αλλιώς.

Σαν να δύει ο ήλιος είναι η πορεία τούτης της γιορτής,
ο αλκοολικός που απ’ το μεθύσι παίρνει άισθηση ζωής.
Θεοί, ένα τείχος να χτίσετε τώρα μπρος στις πόλεις,
απ’ τα χωράφια αν θα’ρθουνε να πείτε πως αρρώστεια τρώει τον κόσμο.

Και συ που στο στόμα φέρνεις το τσιγάρο μ’ ηδονή
κάπως έτσι έχεις ζήσει μιαν ολόκληρη ζωή.
Και νομίζεις πως θ’ αλλάξει αν μ’ αυτήν συμβιβαστείς
ψευδαισθήσεις όμως θά ‘χεις, ψευδαισθήσεις θα γευτείς.
Γιατί αν έβλεπες για λίγο τι συμβαίνει γύρω μου,
θα πνιγόσουν απ’ το άγχος που γεννιέται μέσα μου.
Γέρος είμαι από τώρα που ‘μαι 23 χρονών
και συ ανάβεις άλλο ένα εις υγείαν των κουτών.

Μη ρωτάς λοιπόν για που πηγάινω, μη ρωτάς για που τραβώ.
Ρώτα μόνο αν αφήνω κάτι απο εμένα εδώ.

Στο δωμάτιό μου θά ‘βρεις 13 ποίηματα,
όλα λεν’ για την αγάπη, όμως νόημα τίποτα.

Τούτη η πάλη λέει σ’ άλλον ότι είναι ζωντανός,
μα σε μένανε θυμίζει πώς γεννιέται ο νεκρός.

Μόνος ήμουνα και θά ‘μαι, μόνος έζησα και ζω.
Κι αν τις νύχτες δεν κοιμάμαι είναι γιατί μένω εδώ...

Των Απέραντων Χωραφιών Μνήμες

Μέσα από ένα παράθυρο – πετρόχτιστο σπίτι πόσων χρόνων,

έβλεπα τους κάμπους που έπαιζα μικρός.

Τα ‘’απέραντα χωράφια’’ περιδινίζονταν σαν νότες διαβάτες

στα μονοπάτια που χάραζα,

όταν ‘’τον κόσμο μικρός τον φανταζόμουνα αλλιώς’’.

Κυπαρίσσια τιτάνιοι πατέρες

που οδηγούσαν το βλέμμα στο άπειρο γαλάζιο

Πουρνάρια γιγάντια στα μικρά μου μάτια.

‘’Αστρόνειρα’’ που φώτιζαν τα ετερόφωτά μας βράδια.

Και γω τόσο μικρός που ‘’τον κόσμο τον ενόμιζα αλλιώς’’...

Μέσα σε αυτόν τον κόσμο της αγαθότητας των ατέρμονων ονείρων

που χόρευαν πρωτόγονους χορούς των καβουριών

στις ρεματιές και στα ρυάκια που φίδια χείμμαροι γινήκαν

εκεί που το βλέμμα χανόταν μέσα στα όρη, στα άγρια βουνά

εκεί με βρίσκω και πάλι να χαζεύω τα ‘’απέραντα χωράφια’’,

ενόσω οι ήχοι τους θύμισες σκορπούν από το μικρό μου κασσετόφωνο

και τρέχω με βιάση στα δάση (στα όρη, στα άγρια βουνά)

Ήξερα πως εαν ανέβω στην κορφή,

εάν τρέξω κόντρα στον άνεμο των γυμνών αγρών,

θα κατακτήσω εσένα ζωή μου

Πως θα ‘τανε τόσο απλό

με μια κιθάρα ζαλωμένος εσύ και γω...

Κων/νος Παπαπέτρου

ΒΙΟ

Kostas Tournas (born 23 September 1949,Tripoli, Greece) is one of the pioneers of modern Greek rock. He is a singer and composer of many hits in the 70s including Ti Na Mas Kanei I Nychta (What Can The Night Do For Us).

He shaped Greek rock music in the late 60s along with groups such as Socrates Drank the Conium, Peloma Bokiou, Nostradamosand Hexadactylos. He is also one of the founder members of the pioneering Greek rock group Poll along with Robert Williams.

Tournas along with Robert Williams and Stavros Logarides, as members of the legendary rock group Poll, created a music wave which met with great success and took the music scene of Athens under the colonels by storm. Their music resonated with the young and created songs which still remain in the history of Greek rock.

His 1972 progressive-psychedelic solo album, rock opera Aperanta Horafia (Endless Fields), is considered a landmark of Greek rock and an act of resistance against the junta which ruled Greece at the time.

His songs often deal with Space and Time and one of his greatest hits from his album Astroneira (Star Dreams) was I Michani Tou Chronou (The Machine of Time). He participated in the rock opera Trojan War composed by Yannis Petritsis along with Robert Williams and other Greek rock stars.

His anti-war protest song Anthrope Αgapa (Humankind Love Each Other) as a member of Poll along with his solo albums Astroneira and Kyries kai Kyrioi were among the biggest hits of the 70s in Greece. Tournas was included in the electoral list of New Democracy in 2011. He is also a candidate of ND for the European Parliament